Ana Sayfa \ Makaleler
Yöneticilerin Karar Verme Yöntemleri
Karar, mevcut seçenekler arasından birini seçmektir. Karar vermek izlenecek yolların farklı seçeneklerini tanımlama ve seçme sürecidir. Genellikle yöneticiler akılcı olan ve tam akılcı olmayan karar verirler.
Akılcı olan yöntemde bir karar vermek için 4 adım bulunur:
- 1.adım sorunu veya fırsatı tanımlamaktır. Bir sorun amaçların gerçekleşmesini engelleyen bir zorluktur. Bir fırsat ise mevcut hedefleri aşmak için fırsatlar sunan bir durumdur.
- 2.adım değişik çözümleri düşünmektir.
- 3.adım ise seçenekleri değerlendirmek ve bir çözüm bulmaktır. Seçenekler maliyet, kalite, mali açıdan yapılabilirlik ve etkinlik açısından değerlendirilir.
- 4.adım çözümü uygulamaya almak ve sonucunu değerlendirmektir.
Akılcı karar verme modeli yöneticilerin mantıklı kararlar vereceğini varsayar. Bu mantıklı kararların uzun dönemde Hukuk Bürosunun çıkarlarına en çok faydayı sağlayacağı düşünülür. Akılcı karar verme modeli kuralcıdır ve yöneticilerin nasıl karar vermeleri gerektiğini açıklar.
Akılcı karar verme yöntemlerinden biri olan Kanıta dayalı yönetim, bir kurumdaki en iyi uygulamalardan alınan yönetim ilkelerini kurumdaki diğer uygulamalara aktarmak demektir. Karar verme sürecine akılcılığı getirmeyi amaçlar. Kanıta Dayalı yönetim, mantıksal çözümleme yoluyla karar vermektir. Bu yöntem örneğin iş verilerinin analizinde kullanılır. İş verilerinin analizi çok sayıda işlem ve müvekkil verisini inceleyerek en kârlı müvekkil ve müvekkil gruplarını belirlemek, gelişme potansiyeli olan ürün ve hizmetleri ortaya çıkarmak için kullanılabilir. Hukuk bürolarında bu yönetim sisteminin uygulamalarına bir örnek vermek gerekirse; Bir bölümde hizmet kalitesinin düştüğünü söylemek yeterli olmaz. Müvekkile gönderilen bilgi notları veya hazırlanan dosyaların kaç adedinde hata olduğunu bu hataların içeriklerinin ne olduğunu diğer bölümlerle karşılaştırarak bu bölümdeki hataların diğer bölümlere göre neden daha fazla olduğunu göstermek gerekir.
Karar vermede tam akılcı olmayan modeller ise karar vermenin hemen her zaman belirsiz ve riskli olacağını ve bu durumun en iyi kararı almayı zorlaştıracağını varsayar. Bir yaklaşıma göre karar vericilerin akılcı olmasını sınırlayan çok büyük kısıtlar vardır. Hiçbir yöneticinin tüm seçenekleri belirlemek ve bu seçenekleri karşılaştırmak için yeterli zamanı ve parası yoktur. Bu kısıtlar yöneticileri sadece tatmin edici çözümleri bulabilmeye iter. Genellikle sorunu çözebilecek ilk çözüm bulunduğunda karar verilir. Diğer tüm seçenekleri belirleyip en iyi kararı almaya zaman ve bütçe yoktur. Bu sebeple bu yaklaşımda önceki tecrübelere göre, soruna çözüm getirebilecek en uygun çözüm bulunmaya çalışılır veya yenilikçi bir yaklaşımla sorun çözülür.
